English
η “επέκταση” της ζωής μέχρι τα βαθιά γηρατειά, η όσον το δυνατόν αργότερα έλευση του τέλους — είναι επιδίωξη και κοινός πόθος κάθε θνητού.
Αν η κληρονομικότητα το “επιτρέπει” (τα γονίδιά μας, το DNA μας), τότε η υγεία είναι άλλη μια αναγκαία προϋπόθεση για μακροζωία.Φυσικά η υγεία δεν ταυτίζεται με τη μακροζωία αλλά την προϋποθέτει. Θα έλεγα ότι είναι συνώνυμα. Το “ευ ζειν” είναι ανθρώπινη ανάγκη. Χωρίς υγεία δεν υπάρχει ισορροπημένη δραστηριότητα. Μπορείτε να φανταστείτε μια ζωή με προβλήματα και να θέλετε και να τα παρατείνετε όσο το δυνατόν περισσότερο ;Πως να έχουμε υγεία ;
Να ζούμε από τη φύση, σεβόμενοι τη φύση, άρα και τη φύση μας. Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της και τα πάντα διέπονται από τους νόμους της. Αναγκαία η προσαρμογή μας στους φυσικούς νόμους. Αυτό είναι το μεγάλο κοινό μυστικό της υγείας και της μακροζωίας, αλλά και της κοινωνικής και πλανητικής – οικολογικής ισορροπίας.
1) α) Τι και πως τρώμε,
Δηλαδή, να τρώμε αγνά, μη ραφιναρισμένα φυσικά προϊόντα αλλά και με σωστό συνδυασμό και μαγείρεμα. Φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά, ζαρζαβατικά, ξηροί καρποί, ελαιόλαδο κλπ. Περιορισμός έως αποφυγή ζωικών πρωτεϊνών, κεκορεσμένων λιπαρών, κλπ
β) Τι και πως πίνουμε,
Καθαρό τρεχούμενο νερό και φρέσκους φυσικούς χυμούς, εκτός γευμάτων. Ελάχιστη έως μηδενική κατανάλωση αλκοόλ (προτιμότερο το αγνό κρασί), καφέ, εμφιαλωμένων αναψυκτικών, κλπ
γ) Τι και πως αναπνέουμε,
Καθαρό αέρα. Χαλαρή και διαφραγματική αναπνοή.
Αποφυγή μολυσμένου περιβάλλοντος, καπνίσματος κλπ
δ) Πως δραστηριοποιούμαστε,
Δημιουργική απασχόληση – εργασία. Καθημερινή ψυχοδιανοητική και σωματική άσκηση. Εναλλακτική αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου. Ανιδιοτελή κοινωνική συνεύρεση. Διασκέδαση, κλπ
2) Την απελευθέρωση ή απάλυνση του εξωγενούς και του ενδογενούς στρες ( άγχους).
Εδώ έχουμε να κάνουμε με καταστάσεις διαταραχής ή μη της υγείας, που οφείλονται σε ψυχοδιανοητική πίεση (στρες), από φυσικές, πραγματικές (εξωγενείς) ή από εξωπραγματικές, διανοητικής προέλευσης – επινόησης (ενδογενείς) αιτίες.
Στην πρώτη κατηγορία συγκαταλέγονται στρεσογόνοι παράγοντες από ένα φυσικό γεγονός (π.χ. σεισμός, πυρκαγιά, θάνατος προσφιλούς προσώπου, ατύχημα, κλπ), στη δεύτερη από ένα διανοητικό ” γεγονός” και πως προσλαμβάνεται-αναλύεται (π.χ. επίπληξη, αίσθηση απογοήτευσης, έντονες ή ανεκπλήρωτες επιθυμίες, κλπ)
Η ψυχική ισορροπία είναι αναπόσπαστος παράγοντας διατήρησης και προαγωγής της υγείας. Δεν υπάρχει περίπτωση να ασθενούμε σωματικά χωρίς ψυχοδιανοητική επιβάρυνση και το αντίστροφο. Ο άνθρωπος είναι το όλον, το σύνολο των ψυχοδιανοητικών και σωματικών χαρακτηριστικών του αδιάσπαστα. Και έτσι ολιστικά πρέπει να αντιμετωπίζεται κάθε παρέκκλιση από την κατάσταση υγείας.
3) Την μακροχρόνια λήψη τοξικών ουσιών, φαρμάκων, κλπ
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα επιστημονικό ερώτημα, άλυτο και κατά άλλους ούτε καν τιθέμενο, στο κατά πόσο και πως ουσίες ξένες προς τον οργανισμό σε μακροχρόνια χορήγηση προάγουν ή επιβουλεύονται την υγεία του, επηρεάζοντας την εργονομία και την οικονομία του.
Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να εξηγήσουμε τι είναι Ομοιοπαθητική.
Η Ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο ιατρικό σύστημα βασισμένο σε αναλλοίωτους φυσικούς νόμους και αρχές.
Ο πρώτος ενασχολούμενος με την Ομοιοπαθητική ο οποίος και διατύπωσε τον πρώτο νόμο της , “το νόμο των ομοίων”, είναι ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης: “Τα όμοια των ομοίων εισίν ιάματα” ή “δια τα όμοια νούσος γίγνεται και δια των ομοίων προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνεται”.
Μετά τους Γαληνό, Παράκελσο, κ.α. μεγάλους θεραπευτές της ιστορίας, και πριν 200 χρόνια περίπου, ο γερμανός ιατρός καθηγητής της ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Λειψίας Samuel Christian Hannhemann αναβίωσε την Ομοιοπαθητική και την ανήγαγε σε επιστήμη.
Πειραματίστηκε με εκατοντάδες ουσίες χορηγώντας τες στον εαυτό του και σε υγιείς εθελοντές, κυρίως συναδέλφους, παρατηρώντας και καταγράφοντας τα κλινικά τους συμπτώματα. Κατέληξε σε συμπεράσματα αποδεικνύοντας ότι προείπε ο Ιπποκράτης, διατυπώνοντας τον πρώτο νόμο της Ομοιοπαθητικής, τον νόμο των ομοίων, και δημιουργώντας την πρώτη Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία.
Με ανάλογο τρόπο του διπλού τυφλού πειράματος μετέπειτα και μέχρι σήμερα, συνάδελφοι συνέχισαν και συνεχίζουν τις “αποδείξεις” (provings) εκατοντάδων ουσιών , πλουτίζοντας το ομοιοπαθητικό οπλοστάσιο (πάνω από 3.000 φάρμακα)
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι τυχαίες πειραματικές ανακαλύψεις αλλά τεκμηρίωση των φυσικών νόμων μέσα από επιστημονική παρατήρηση και κλινική εμπειρία, απόδειξη ότ και ο ανθρώπινος οργανισμός υπόκειται σ’ αυτούς τους νόμους αλλά και τους εμπεριέχει σαν αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης. Νομοτελειακά δονούμενος και ενεργώντας βάσει αυτών.
Σύμφωνα με τον νόμο των ομοίων, “μια ασθένεια θεραπεύεται από το φάρμακο που προκαλεί συμπτώματα όμοια με της ασθένειας που καλείται να θεραπεύσει”. Πρόκειται για φυσικό νόμο, απαράβατο, όσο και οι άλλοι φυσικοί νόμοι , όπως της βαρύτητας, της δράσης-αντίδρασης, κλπ και όχι ανθρώπινη αξιολόγηση πειραματικών και θεωρητικών δεδομένων, ούτε εικασία, αξίωμα ή δόγμα.
Η Ομοιοπαθητική, σε αντίθεση με τη συμβατική (χημική) ιατρική αντιμετώπιση των ασθενειών, δεν επικεντρώνεται στο σύμπτωμα διότι δεν το θεωρεί ασθένεια αυτό καθ’ αυτό, αλλά απόδειξη της ύπαρξής της. Εξετάζει την βαθύτερη αιτία της προέλευσής του, εμβαθύνει και διερευνά τους λόγους που επέβαλαν την εμφάνιση του, την αιτία της διαφοροποίησης από την προηγούμενη κατάσταση ισορροπίας, την αιτία της ασθένειας.
Ανιχνεύει και αναλύει την ιδιοσυγκρασία του, δηλαδή το σύνολο και τη τροποποίηση των ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών του κάτω από την επίδραση οποιουδήποτε νοσογόνου παράγοντα – στρες.
Υπό τη πίεση του στρεσσογόνου παράγοντα, ο οργανισμός παρεκκλίνει της δυναμικής κατάστασης υγείας, χάνει την “ισορροπία” του, και οργανώνοντας την άμυνα του εμφανίζει κλινικά συμπτώματα και σημεία. Αυτό που λέμε νόσος, είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της διαταραχής, δηλαδή της ασθένειας.
Η Ομοιοπαθητική, όπως συνάγεται από τα παραπάνω, αντιμετωπίζει τον ασθενή και όχι την ασθένεια. Απευθύνεται δηλαδή σε κάθε πάσχοντα οργανισμό, σε κάθε διαταραχή της υγείας του. Είναι αποτελεσματική στη μεγαλύτερη γκάμα της σύγχρονης παθολογίας, από οξείες περιπτώσεις, όπως παθήσεις αναπνευστικού, ουροποιητικού, μυοσκελετικού κλπ συστήματος, μέχρι και χρόνιες και συστηματικές διαταραχές, όπως δερματικά προβλήματα, αλλεργικά, ενδοκρινικά, γαστρεντερικά, γυναικολογικά, νευρολογικά, ψυχολογικά κλπ. προβλήματα.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Ομοιοπαθητική είναι πανάκεια. Έχει κι αυτή τα όριά της.
Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται από διαφόρους παράγοντες, όπως το είδος της ασθένειας, η κληρονομικότητα,
η ηλικία και η αναπλαστική ικανότητα του οργανισμού, η δυνατότητα αντιστρεπτότητας της βλάβης, κλπ., καθώς επίσης και από τη συμμόρφωση του ασθενή με τη θεραπεία και την αποφυγή ουσιών που αντιδοτούν – απενεργοποιούν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Στα 200 περίπου χρόνια εφαρμογής της Ομοιοπαθητικής, δεν έχει αποσυρθεί ούτε ένα φάρμακο, σε αντίθεση με τον πειραματισμό της συμβατικής ιατρικής με τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις και αποσύρσεις.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ασφαλή και χορηγούνται σε νεογνά μέχρι και σε ηλικιωμένους και εξασθενημένους οργανισμούς. Είναι υπεραραιωμένα και “δυναμοποιημένα” διαλύματα φυσικών ουσιών και αποκλείεται κάθε παρενέργεια.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ομοιοπαθητική στηρίζεται στην αυθυποβολή, στο placebo effect. Τι έχετε να πείτε γι αυτό ;
Αν ήταν έτσι, δεν θα είχαμε θεραπευτικά αποτελέσματα σε βρέφη,
ασθενείς σε κωματώδη κατάσταση, ζώα και φυτά, που αποτελεσματικά επενεργούν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Εξ άλλου εκτός των μέχρι τώρα θεωριών για τον τρόπο δράσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, οι τελευταίες ανακαλύψεις της σύγχρονης φυσικής – κυρίως κβαντικής – ερμηνεύουν ικανοποιητικά τη δράση τους,
Πολλά είναι επίσης τα εργαστηριακά πειράματα (Raman Laser φάσμα, μέτρηση ηλεκτροχημικών χαρακτηριστικών των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων, κλπ) που, εκτός βέβαια και από την καθημερινή κλινική εμπειρία, αποδεικνύουν τη δράση τους.
Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι και η Αλλοπαθητική (η συμβατική ιατρική) είναι ανίκανη να ερμηνεύσει ικανοποιητικά την δράση των φαρμάκων της, δεδομένου της ελλιπούς γνώσης λειτουργίας του ανθρώπινου όντος και στις τρεις διαστάσεις του (ψυχική, νοητική, σωματική), εξ ου και οι πολλαπλές αποσύρσεις, ανεπιθύμητες ενέργειες και παρενέργειες που καταγράφονται ή μη στα φάρμακά της.
Όχι απαραίτητα. Η κατακτήσεις της Ιατρικής είναι κοινές. Όλων των ανθρώπων, όλων των λειτουργών υγείας. Μην ξεχνάτε ότι οι Ομοιοπαθητικοί είναι γιατροί και εργάζονται για το συμφέρον του ασθενή. Θα πρέπει να συνεργαζόμαστε και να δίνουμε λύσεις, χωρίς φανατισμούς, προσωπικά, οικονομικά ή άλλου είδους συμφέροντα και ίντριγκες, γιατί ο σκοπός είναι ένας και μοναδικός. Αυτός που ορκιστήκαμε : Η διατήρηση και η επαναφορά της υγείας. Όποιος δεν το κάνει, είναι και επίορκος, και – αν όχι εγκληματίας – το λιγότερο εχθρός του ανθρώπου και της κοινωνίας.
Η Ομοιοπαθητική, σαν ολιστική θεραπευτική προσέγγιση, μπορεί να δράσει τόσο θεραπευτικά όσο και προληπτικά.
Δεδομένου ότι η φυσικο-ψυχοδιανοητική μας ισορροπία καθημερινά τίθεται σε δοκιμασία, διότι λίγο ή πολύ όλοι μας εκτιθέμεθα σε εξωγενείς ή ενδογενείς παράγοντες στρες ( μικρόβια, μόλυνση, ακτινοβολία κλπ, στεναχώριες, απογοητεύσεις και άλλες δυσάρεστες ψυχο-διανοητικές καταστάσεις), η ομοιοπαθητική αγωγή θεωρείται όχι απλώς σημαντική, αλλά και απαραίτητη.
Τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα ενεργοποιούν τους αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού, ενδυναμώνοντας την ζωτική του δύναμη, παρέχοντας του τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει την κάθε παρέκκλιση ισορροπίας από την κατάσταση υγείας.
