ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Η Ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο ιατρικό σύστημα (διάγνωση και θεραπεία) που βασίζεται σε αναλλοίωτους φυσικούς νόμους και αρχές.
Ο πρώτος που ασχολήθηκε με την Ομοιοπαθητική και διατύπωσε τον πρώτο νόμο της ,”το νόμο των ομοίων”, είναι ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης: “δια τα όμοια νούσος γίγνεται και δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνονται”.Πριν 200 χρόνια περίπου, ο γερμανός ιατρός καθηγητής της ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Λειψίας S. C. Hahnemann αναβίωσε την Ομοιοπαθητική και την ανήγαγε σε επιστήμη. Πειραματίστηκε με εκατοντάδες ουσίες χορηγώντας τες στον εαυτό του και σε υγιείς εθελοντές, κυρίως συναδέλφους – μαθητές του, παρατηρώντας και καταγράφοντας τα κλινικά τους συμπτώματα. Κατέληξε σε συμπεράσματα που απεδείκνυαν ότι είχε πει και ο Ιπποκράτης. Έτσι διατύπωσε τον πρώτο νόμο της Ομοιοπαθητικής, τον ‘νόμο των ομοίων’ και δημιούργησε την πρώτη Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία.Με ανάλογο τρόπο (του διπλού τυφλού πειράματος) μετέπειτα και μέχρι σήμερα, συνάδελφοι συνέχισαν και συνεχίζουν τις “αποδείξεις” (provings) εκατοντάδων ουσιών, πλουτίζοντας το ομοιοπαθητικό ‘οπλοστάσιο’ (πάνω από 3.500 φάρμακα).Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι τυχαίες πειραματικές ανακαλύψεις αλλά τεκμηρίωση των φυσικών νόμων μέσα από επιστημονική παρατήρηση, δηλαδή πείραμα και κλινική απόδειξη. Ο ανθρώπινος οργανισμός υπόκειται σ’ αυτούς τους νόμους αλλά και τους εμπεριέχει σαν αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης, νομοτελειακά δονούμενος και ενεργώντας βάσει αυτών.Σύμφωνα με τον νόμο των ομοίων, “μια ασθένεια θεραπεύεται από το φάρμακο που προκαλεί συμπτώματα όμοια με της ασθένειας που καλείται να θεραπεύσει”. Πρόκειται για φυσικό νόμο, απαράβατο, όσο και οι άλλοι φυσικοί νόμοι, όπως της βαρύτητας, της δράσης-αντίδρασης, κλπ και όχι ανθρώπινη αξιολόγηση πειραματικών και θεωρητικών δεδομένων, ούτε εικασία, αξίωμα ή δόγμα.Η ομοιοπαθητική, σε αντίθεση με τη συμβατική (χημική) ιατρική αντιμετώπιση των ασθενειών, δεν επικεντρώνεται στο σύμπτωμα διότι δεν το θεωρεί ασθένεια αυτό καθ’ αυτό, αλλά απόδειξη της ύπαρξής της. Εξετάζει την βαθύτερη αιτία της προέλευσής του συμπτώματος, εμβαθύνει και διερευνά τους λόγους που επέβαλαν την εμφάνισή του, την αιτία της διαφοροποίησης από την προηγούμενη κατάσταση ισορροπίας, δηλαδή την αιτία της ασθένειας.Ανιχνεύει και αναλύει την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς, δηλαδή το σύνολο και τη τροποποίηση των σωματικών και ψυχοδιανοητικών ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών του κάτω από την επίδραση οποιουδήποτε νοσογόνου παράγοντα – στρες.

Υπό τη πίεση του στρεσογόνου παράγοντα, ο οργανισμός παρεκκλίνει της δυναμικής κατάστασης υγείας, χάνει την “ισορροπία” του, και οργανώνοντας την άμυνά του, εμφανίζει κλινικά συμπτώματα και σημεία.

Κατ’ αυτήν την έννοια δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά ασθενείς.

Η ομοιοπαθητική απευθύνεται δηλαδή σε κάθε πάσχοντα οργανισμό, σε κάθε διαταραχή της υγείας του. Είναι αποτελεσματική στο μεγαλύτερο φάσμα της σύγχρονης παθολογίας, από οξείες περιπτώσεις, όπως παθήσεις αναπνευστικού, ουροποιητικού, μυοσκελετικού κλπ. συστήματος, μέχρι και χρόνιες και συστηματικές διαταραχές, όπως δερματικά, αλλεργικά, ενδοκρινικά, γαστρεντερικά, γυναικολογικά, νευρολογικά, ψυχολογικά κλπ. προβλήματα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Ομοιοπαθητική είναι πανάκεια. Έχει κι αυτή τα όριά της. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως το είδος της ασθένειας, η κληρονομικότητα, η ηλικία και η αναπλαστική ικανότητα του οργανισμού, η δυνατότητα αντιστρεπτότητας της βλάβης κλπ, καθώς επίσης και από τη συμμόρφωση του ασθενή με τη θεραπεία.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ασφαλή και χορηγούνται σε νεογνά μέχρι και σε ηλικιωμένους και εξασθενημένους οργανισμούς. Εξ άλλου με δεδομένη τη δράση τους σε τόσο μικρές ηλικίες (αλλά και σε ασθενείς σε κωματώδη κατάσταση, σε ζώα κλπ), καταρρίπτεται και η κακεντρεχής έως ανόητη άποψη μερικών, ότι πρόκειται για θεραπεία placebo. Ιδιαίτερα οι μικρές ηλικίες ευνοούνται από τις ευεργετικές ιδιότητες της ομοιοπαθητικής, λόγω έλλειψης χρονιότητας.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι υπεραραιωμένα και “δυναμοποιημένα” διαλύματα φυσικών ουσιών, χωρίς την παραμικρή χημική παρέμβαση. Ενεργοποιούν τους αντιδραστικούς – αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού, ενδυναμώνοντας την ζωτική του δύναμη, δίνοντάς του τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει την κάθε παρέκκλιση ισορροπίας από την κατάσταση υγείας. Παρέχουν δηλαδή, υψηλή αποτελεσματικότητα ταυτόχρονα με πλήρη απουσία παρενεργειών. Στα 200 περίπου χρόνια εφαρμογής της Ομοιοπαθητικής, δεν έχει αποσυρθεί ούτε ένα φάρμακο, σε αντίθεση με τον πειραματισμό της συμβατικής ιατρικής με τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις και αποσύρσεις.

Η Ομοιοπαθητική, σαν ολιστική θεραπευτική προσέγγιση, μπορεί να δράσει τόσο θεραπευτικά όσο και προληπτικά.

Δεδομένου ότι η φυσικο-ψυχοδιανοητική μας ισορροπία καθημερινά τίθεται σε δοκιμασία, διότι λίγο ή πολύ όλοι μας εκτιθέμεθα σε εξωγενείς ή ενδογενείς παράγοντες στρες (μικρόβια, μόλυνση, ακτινοβολία κλπ, στεναχώριες, απογοητεύσεις και άλλες δυσάρεστες ψυχοδιανοητικές καταστάσεις), η ομοιοπαθητική αγωγή θεωρείται όχι απλώς σημαντική, αλλά και απαραίτητη.