Ένα φυτό με μακραίωνη θεραπευτική ιστορία, χρησιμοποιήθηκε τουλάχιστον από το 16Ο αιώνα μ.Χ. στην Αμερική για διάφορες παθολογικές καταστάσεις, από οφθαλμολογικές μολύνσεις, επιμολυσμένα τραύματα, εκζέματα, στομαχικά προβλήματα έως και για τσιμπήματα φιδιών, επιληψία κλπ.Με την χημική επανάσταση στα μέσα του 20ου αιώνα, ατόνησε η χρήση του και αντικαταστάθηκε από την γνωστή μας αντιβίωση. Κατά την δεκαετία του ’80, επανέρχεται στο προσκήνιο με την ‘αναγέννηση’ της φυτοθεραπείας και είναι βεβαίως από τα πλέον πολύχρηστα φυτικά φάρμακα σήμερα.
Κλινικές μελέτες κατέδειξαν ότι δρα σαν φυσικό αντιμικροβιακό και αντιφλεγμονώδες, ενώ συγχρόνως διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Οι τρεις αυτές ταυτόχρονες δράσεις του το κάνουν ιδιαίτερα σημαντικό σε ένα πλήθος παθήσεων.Σαν αντιμικροβιακό χρησιμοποιείται σε φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, μέση ωτίτιδα, δοθηίνες, ακμή, έρπη ζωστήρα κλπ και φυσικά στο κοινό κρυολόγημα και τη γρίπη.
Κλινικές μελέτες κατέδειξαν ότι δρα σαν φυσικό αντιμικροβιακό και αντιφλεγμονώδες, ενώ συγχρόνως διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Οι τρεις αυτές ταυτόχρονες δράσεις του το κάνουν ιδιαίτερα σημαντικό σε ένα πλήθος παθήσεων.Σαν αντιμικροβιακό χρησιμοποιείται σε φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, μέση ωτίτιδα, δοθηίνες, ακμή, έρπη ζωστήρα κλπ και φυσικά στο κοινό κρυολόγημα και τη γρίπη.
Σαν αντιφλεγμονώδες, σε κάθε φλεγμονή και σε προβλήματα αρθρώσεων, αρθρίτιδες κλπ. Σαν ανοσοδιεγερτικό, ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα και βελτιώνει την αντίδραση του οργανισμού σε μολύνσεις.
Τα θεραπευτικά αποτελέσματα της Echinacea μεγιστοποιούνται όταν χορηγείται στην αρχή της μόλυνσης ή λοίμωξης. Γι’ αυτό το λόγο μπορεί να λαμβάνεται και προληπτικά σε περιόδο ή περιβάλλον υψηλής νοσηρότητας. Είναι δε προτιμότερες οι χαμηλές συχνές δόσεις από τις υψηλές και λιγότερο συχνές.
Δεν πρέπει να λαμβάνεται από έγκυες και νήπια, όπως και για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς διαλείμματα διακοπής και γενικώς να ακολουθούνται οι οδηγίες του ειδικού γιατρού.