English
Στην σημερινή εποχή της καθιστικής ζωής, της έλλειψης σωματικής άσκησης, του άγχους, των νέων διατροφικών συνηθειών κλπ, η υγεία μας ευκολότερα από ποτέ διαταράσσεται και προβλήματα του μυοσκελετικού συστήματος (εκτός των άλλων) αποτελούν “προνόμια” σχεδόν όλων μας. Όλοι μας λίγο – πολύ έχουμε ακούσει φράσεις, όπως: “αυτός έπαθε οσφυαλγία – ισχιαλγία”, “αυτή έχει αυχενικό σύνδρομο”, “έχω αρθριτικά”, “έχω φοβερούς πόνους στον ώμο ή στον αγκώνα”, “πάσχει από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα”, “έχει συχνές κράμπες” κλπ, κλπ., και “ο γιατρός συνέστησε παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά, “ενέσεις”, φυσιοθεραπεία, εγχείρηση κλπ”.Είναι όμως τα χημικά φάρμακα ή η εγχείρηση η μόνη εκλογή ; Είναι όλα αυτά η μόνη θεραπεία ; και πόσο αποτελεσματική και ασφαλής είναι;
Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο καθημερινά, καταναλώνουν δισεκατομμύρια αυτού του είδους φάρμακα για τις αντίστοιχες παθήσεις, από μικρές ενοχλήσεις έως βαριές αναπηρίες. Τεράστιο το κόστος σε υγεία, αλλά και σε εργατώρες, οικονομία.
Ο Βελονισμός εδώ και 4000 χρόνια και η Ομοιοπαθητική τα 200 τελευταία, έχουν να αντιπαραταχθούν στις “σύγχρονες” λύσεις των 40-50 τελευταίων “χημικών” χρόνων. Και οι δύο ιατρικές θεραπευτικές μέθοδοι, — αν και διαφορετικής προέλευσης, φιλοσοφίας και πρακτικής, αλλά με κοινό στόχο, δηλαδή την ταχεία, ήπια και μόνιμη αποκατάσταση της υγείας σε όλη της την έκταση, με τον συντομότερο, ασφαλέστερο και αβλαβέστερο τρόπο — επανακτούν την παραγκωνισμένη τους αίγλη και επανέρχονται στο προσκήνιο δριμύτερες, δίνοντας
στον γιατρό την καλύτερη δυνατή θεραπευτική λύση και στον πάσχοντα κάτι περισσότερο από ελπίδα και ανακούφιση. Κάτω από το πρίσμα των νέων δεδομένων
(πλημμελών “χημικών” θεραπευτικών αποτελεσμάτων, απογοητεύσεων και αδιεξόδων, τρόπου ζωής κλπ) και της προσέγγισης των παλαιών γνώσεων με επιστημονικό πνεύμα, ο Βελονισμός και η Ομοιοπαθητική, “επιβάλλεται”, τόσο από τους απογοητευμένους και ταλαιπωρημένους ασθενείς, όσο και από την “ανήσυχη” και ερευνητική θέληση όλο και περισσοτέρων θεραπευτών ιατρών. Τα χημικά φάρμακα εκτός των γνωστών παρενεργειών τους, και χωρίς να παραγνωρίζουμε την όποια προσφορά τους, αδυνατούν να προσφέρουν στην ουσία, αιτιολογικό, ήπιο και ασφαλές αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει και για τις επεμβατικές θεραπείες. Και το γνωρίζουμε όλοι, θεραπευτές και θεραπευόμενοι.
Με τον Βελονισμό και την Ομοιοπαθητική, δεν έχουμε μόνο μια παροδική απομάκρυνση του πόνου. Αν και η ηλικία, οι ανατομικές μεταβολές, η έλλειψη άσκησης, η παχυσαρκία κλπ, δεν είναι σύμμαχοι στην μάχη κατά αυτού του τύπου προβλημάτων, οι εν λόγω φυσικές μέθοδοι παίζουν ενεργό ρόλο στην αποκατάσταση και ανάταξη μικρών ή μεγαλυτέρων βλαβών στο μέτρο της αντιστρεπτικής ικανότητας του οργανισμού (πράγμα το οποίο ούτως η άλλως αδυνατούν να κάνουν τα χημικά φάρμακα). Η δυνατότητα τους να επενεργούν σε όλο τον αμυντικό μηχανισμό στρέφοντας μια παθολογική μεταβολή προς την φυσιολογική λειτουργία, τους προσδίδει το πλεονέκτημα να αποτελούν την πρώτη επιλογή θεραπείας.
Ο συνδυασμός τους δεν είναι υποχρεωτικός, πλην όμως έχει καταδειχθεί στην κλινική πράξη ότι με την παράλληλη εφαρμογή τους αναδεικνύουν συντομότερα το θεραπευτικό τους αποτέλεσμα.
