English
Η έρευνα που ανατρέπει τα δεδομένα για το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι γεγονός!
Δευτέρα, 27 Ιουλίου 2020 08:24
Τεύχος 98 Δ. Καλλιαντάς, Μ. Καλλιαντά, Κ. Κορδάτος, Χ. Σ. Καραγιάννη (Τομέας Επιστήμης και Τεχνικής των Υλικών, Σχολή Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ Αθήνα)
Από την ανακάλυψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου μέχρι σήμερα, κυριαρχούσε συστηματικά η πεποίθηση ότι μετά από την 12C δυναμοποίηση δεν υπάρχουν αρχικά υλικά στα τελικά διαλύματα με αποτέλεσμα όλες οι ομοιοπαθητικές θεραπείες να θεωρούνται ότι βασίζονται είτε σε εικονικό φάρμακο είτε σε κάποιον “αδιευκρίνιστο” παράγοντα που μάλλον έμοιαζε να έχει…. μεταφυσική παρά ρεαλιστική (επιστημονική) προέλευση. Αυτό τώρα ανατράπηκε. Πριν 22 χρόνια σε μια πρώτη προσέγγιση του τρόπου παρασκευής του ομοιοπαθητικού φαρμάκου απεδείχθη με μαθηματικά ότι οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή υπερυψηλών ομοιοπαθητικών αραιώσεων εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι και την πιο υψηλή ομοιοπαθητική δυναμοποίηση. Από το 2013-2018 στη Σχολή Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ, τομέας επιστήμης και τεχνικής των υλικών, η ερευνητική μας ομάδα κατάφερε να απαντήσει σε έναν γρίφο2,5 αιώνων: Τι είναι το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Οκτώ πρώτες ύλες, όπως τα χλωριούχο νάτριο, βενζοικό οξύ, θείο, φωσφορικό ασβέστιο, ανθρακικό ασβέστιο, σίδηρος, Arnica montana, Hypericum perforatum μετά από διαδοχικές κονιοποιήσεις (έξι ώρες για κάθε δείγμα) σε μονοένυδρη α- λακτόζη και αφού μετατράπηκαν στη συνέχεια σε ομοιοπαθητικά διαλύματα όπως 4C, 12C, 30C, 200C, 1Μ, 10Μ, 50Μ σύμφωνα με τις οδηγίες της Γερμανικής Φαρμακοποιΐας, χρησιμοποιήθηκαν ως δείγματα. Τα υλικά ήταν διαφορετικά, τόσο στην αρχική τους μορφή, όσο και στη φυσική τους προέλευση. Για την παρασκευή τους επελέγη η χειροποίητη μέθοδος παρασκευής ομοιοπαθητικών διαλυμάτων όπως είχε προταθεί από τον C. Herring. Είναι η πρώτη φορά που μια ερευνητική εργασία ασχολείται σε βάθος με τις μορφολογικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της λειοτρίβησης στερεών υλικών που αποτελούν πρώτες ύλες για την παρασκευή ομοιοπαθητικών διαλυμάτων, όπως και με αυτό το ίδιο το ομοιοπαθητικό διάλυμα ως φυσικοχημική οντότητα.
Η διαδοχική λειοτρίβηση σε α-λακτόζη είναι ένας χρήσιμος τρόπος για την κατασκευή υπέρλεπτης σκόνης με καλές επιφανειακές ιδιότητες, όπως η διασπορά και η διαλυτότητα. Αποδεικνύεται επίσης ότι ανεξάρτητα από το είδος του αρχικού υλικού ο πάγιος τρόπος λειοτρίβησης που χρησιμοποιείται στην Ομοιοπαθητική Φαρμακοποιία οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα, που εξαρτάται μόνο από το αρχικό μέγεθος των κόκκων του υλικού και όχι από το είδος ή την σκληρότητά του. Έτσι, οι ιδιότητες κλιμάκωσης της επιφάνειας θραύσης στην λειοτρίβηση δεν είναι καθολικές. Όλα τα δείγματα εξετάστηκαν με DLS Master Zetasizer, SEM, XRD, FTIR, Raman, DLS nano Zetasizer, TEM και τα φυτικής προέλευσης υλικά και με UV-vis. Επίσης αυτή η έρευνα ασχολήθηκε με μετρήσεις της ηλεκτρικής αγωγιμότητας και του pΗ σε όλα τα διαλύματα των δειγμάτων μας, την επίδραση του μεγέθους καθώς και με τις ιδιότητες των σωματιδίων διαλυτής ουσίας στα ομοιοπαθητικά διαλύματα και ανέδειξε πειραματικά αυτό που είχε αποδειχθεί μαθηματικά πολλά χρόνια πριν, ότι δηλαδή μόνο αρχικά υλικά σε μορφή μίκρο-νανοσωματιδίων βρίσκονται σε όλα τα διαλύματα, ακόμη και στα πιο αραιωμένα. Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης μια σταδιακή διαφοροποίηση, της ηλεκτρικής αγωγιμότητας και του pΗ, καθώς και την ύπαρξη κολλοειδών συστημάτων σταθερών ή μη. Η δυναμοποίηση επίσης συνέβαλε στην αυτοοργάνωση της ενεργού λειοτριβημένης αρχικής πρώτης ύλης στα υπεραραιωμένα διαλύματα. Η σύγκριση λειοτριβημένων δειγμάτων με δείγματα προερχόμενα από εκχυλισμένα διαλύματα (στη περίπτωση των φυτών που χρησιμοποιήθηκαν) όπως και με διάφορα τυχαία εμπορικά δείγματα έδωσαν ανάλογα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα αυτά είναι αντίθετα με ό, τι πιστεύεται μέχρι τώρα και σηματοδοτούν μια νέα αρχή στη βασική έρευνα για την ομοιοπαθητική. Όλα τα δείγματα των προς εξέταση υλικών μας στην 6Χ λειοτρίβηση δεν ήταν στην ίδια περιοχή διαστάσεων. Από τα αποτελέσματα των μετρήσεων αποδείχθηκε η ύπαρξη μίκρο-νανοσωματιδίων σε μορφή σχεδόν πάντα κολλοειδούς διασποράς ,ακόμα και στις υπεραραιωμένες δυναμοποιήσεις. Στο Hypericum perforatum και στην Arnica montana, διαπιστώθηκε ότι πέρα από τη μείωση του μεγέθους των κόκκων σε μια διαστασιολογική νανοκλίμακα μέχρι την 6Χ λειοτρίβηση, υπάρχει εμφάνιση λειτουργικών ομάδων σε οργανικές ενώσεις στο μείγμα μας, που δεν υπήρχαν στο αρχικό δείγμα. Φαίνεται ότι στις περιπτώσεις αυτές η κονιοποίηση οδηγεί σε ένα είδος μηχανικοχημείας. Οι μετρήσεις του Ζέτα δυναμικού στα δείγματα μας επιβεβαιώνουν την κολλοειδή φύση ή όχι και αντίστοιχα την σταθερότητα ή μη των διαλυμάτων. Η παρατηρούμενη διαφοροποίηση των ιδιοτήτων μπορεί να αποδοθεί στη δραματική μείωση του μεγέθους των σωματιδίων (μίκρο-νανοκλίμακα), καθώς και στην παρουσία νέων λειτουργικών ομάδων μετά από τη λειοτρίβηση. Η συνολική μεταβολή της ηλεκτρικής αγωγιμότητας ήταν 96% και η συνολική μείωση του pH ήταν 22%, πράγμα που σημαίνει ότι η λειοτρίβηση αλλάζει τις φυσικοχημικές ιδιότητες του αρχικού υλικού. Ο ρόλος της μονοένυδρης α-λακτόζης είναι ουδέτερος όσον αφορά τις χημικές και φυσικές της ιδιότητες κατά τη διάρκεια της λειοτρίβησης. Τα νανοσωματίδια των στερεών πρώτων υλών βρέθηκαν σε όλες τις υψηλές αραιώσεις είτε σε δείγματα παρασκευασμένα στο εργαστήριό μας είτε στα έτοιμα υπεραραιωμένα εμπορικά σκευάσματα. Τα πειραματικά αποτελέσματα και τα αποτελέσματα προσομοίωσης έδειξαν ότι ο φράκταλ χαρακτήρας των θραυσμένων επιφανειών των υλικών, φυσικών ή τεχνητών, είναι πανταχού παρών. Η σύζευξη της νανοτεχνολογίας με την βιοτεχνολογία παράγουν την νανοβιοτεχνολογία που αποτελεί την βάση της νανοιατρικής, δηλαδή της ατομικής-προσωπικής ιατρικής. Αυτό για την ομοιοπαθητική ισχύει από ίδρυσή της όπως και το ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα της επιβεβαίωσης του νόμου του Λαβουαζιέ “Τίποτα δεν χάνεται και τίποτα δεν γεννιέται εκ του μηδενός. Τα πάντα μετασχηματίζονται”.
